Ik weet als geen andere hoe het voelt om te horen dat je vader wordt. In september verwachten ik en mijn vriendin ons eerste kleine wondertje! Heel spannend, net als het schrijven van deze column trouwens. Hoe stoer wij als mannen denken te zijn, hoe kwetsbaar en liefdevol wij worden bij het horen van de 160 beats per minute. Ik dan toch zeker. Toch wist ik lang allerlei smoesjes voor mijzelf te verzinnen om nog niet aan kinderen te beginnen. Ik wilde graag nog op wereldreis, mijn bedrijf moest nog groeien en ik wilde een koophuis. Deze smoesjes verdoezelden de kern van mijn gevoel: angst! Angst om er nog niet klaar voor te zijn, angst om geen goede vader te zijn en angst om mijzelf op de tweede plek te moeten zetten. Herkenbaar?
Nadat ik eindelijk tot dit inzicht kwam en voor mijzelf deze angsten kon ontkrachten, stuurde ik direct mijn vriendin een bericht: “Lieve schat, ik weet dat ik je al enige tijd pijn doe met mijn smoesjes. Smoesjes om mijn angst maar niet onder ogen te hoeven komen, maar ik mag deze angst voelen weet ik nu. Hoe spannend ik het ook vind, ik denk dat het tijd is dat we ervoor gaan!” De ballon die ik naarstig onder water probeerde te houden kreeg ruimte en mocht het oppervlak zien. We gingen ervoor! Tijdens de eerste maanden ‘oefenen’ voelde ik echter een enorme prestatiedruk opkomen. Ik wilde als man presteren en raakschieten. Dan zou je denken dat ik rond de ovulatieperiode gezond ging eten en goed ging slapen om de kans op een zwangerschap te vergroten, maar door de druk om te presteren, ging ik juist ongezonder leven. Dus had ik weinig succes en een gekrenkt ego als gevolg.
En toen werd mijn nieuwe boek ‘Van slaapwandeling naar droomleven’ gepresenteerd. Mijn aandacht – en stiekem ook die van mijn vriendin – ging uit naar de promotie rondom het boek. Een periode waar de rust en het genieten van elkaar weer volop ruimte kreeg. En je raadt het al, het was raak! Joyce was zwanger. Je wordt vader – en zij moeder. Het besef daalt langzaam in, evenals het besef dat onze toekomst er heel anders gaat uitzien. Bij deze gedachten kwamen dan ook direct verschillende levensvragen. Hoe kunnen wij deze lieve kleine nieuwe ziel opvoeden in een meer duurzame en veiligere wereld? Wat vinden wij belangrijk en welke keuzes gaan wij maken? Hoe creëren wij veiligheid?
Al het wikken en wegen kostte ons heel wat breinkracht, met beslissingsmoeheid tot gevolg. Als je door de dag heen veel keuzes maakt, is de kans groot dat je mentale energie aan het einde van de dag laag is en dat je sneller toegeeft aan verleidingen, ‘slechtere ’keuzes maakt en vatbaar bent voor mentale uitputting en andere emoties. Het is dan ook goed om nu al samen met je partner keuzes te maken die ervoor zorgen dat je rust creëert op het moment dat de baby er is.
De zwangerschap is een geweldig proces, dat veel vraagt van de moeder. Wij – de partners – hebben hierbij de taak om uit te blinken als liefdevolle man (of vrouw). Zie het moeten doen van de was niet als een ‘moetje’, maar steun jouw geliefde zo goed en zo kwaad als het kan. Is zij moe en neigt ze naar ongezonde voeding? Maak dan een gezonde maaltijd voor haar! Alles wat zij nu binnenkrijgt heeft invloed op dat wat daarbinnen groeit. Heeft ze last van hormonen? Vraag naar hoe zij zich voelt en wat ze van jou verwacht. Misschien is het een luisterend oor, of een reep chocolade?
De keuzes die je nu maakt, hebben gevolgen voor de toekomst. Kies dus wijs en doordacht, zo denk ik dat we een gezonde start van het ouderschap tegemoet gaan!
