Heb je altijd al moeder willen worden?
‘Ja! Twaalf jaar geleden werd ik voor het eerst tante van mijn nichtje, de dochter van mijn oudste zus. Ik vond dit zo speciaal! Ze was de personificatie van onschuld. Alles wat zij deed, zo een klein meisje in de grote wereld, verwarmde mijn hart. Inmiddels hebben mijn zussen meer kinderen en heb ik drie nichtjes en drie neefjes. Ik pas veel op wat me veel zekerheid en zelfvertrouwen heeft gegeven. Door hun denk ik zelf ook een goede moeder te worden.’
Hoe ervaar je de zwangerschap?
A: ‘Eigenlijk gaat het me veel te snel. De eerste drie, vier maanden was ik er best door van slag. Waar anderen het hadden over roze wolken ervaarde ik dat heel anders. Ik was continu misselijk en ook al de testen die we moesten doen maakte me onzeker en deden ons realiseren dat het krijgen van een gezond kind niet zomaar een gegeven is. Gelukkig verliep het allemaal goed. Sindsdien ben ik meer gerust en kan ik meer genieten van mijn zwangerschap. Sinds ik de baby ook echt in mijn buik voel, besef ik me hoe bijzonder dit allemaal is. Mijn partner en ik hebben samen een mensje gemaakt, leven gecreëerd. Een deel van hem en een deel van mij. Dat vind ik prachtig.’
Hoe ervaren jullie de zwangerschap als stel?
‘Het is allemaal nog zo nieuw… dus toch ook wel met een beetje ongeloof! De woorden “Oh mijn god, we krijgen er een kleintje bij”, galmen hier af en toe door het huis en dan beseffen we ons dat we binnenkort ouders worden. We zijn al veertien jaar bij elkaar en zijn al zolang met z’n tweeën. Het is een gek idee dat we straks met z’n drieën zijn! Maar we hebben nooit getwijfeld. We geloven in elkaar en weten zeker dat we het goed zullen doen, als ouder.
Het is al bijna zover, beginnen de zenuwen al te komen of voel je vooral gezonde spanning en enthousiasme?
‘Ik voel vooral gezonde spanning en enthousiasme. Zeker, wanneer ik eraan denk word ik wel een beetje zenuwachtig, maar ik laat het gewoon op me afkomen. Ik heb er immers geen controle meer over. Het gaat gewoon gebeuren en ik ben echt heel benieuwd naar ons dochtertje! We hebben al een naam, maar die houden we nog even voor ons tot ze er is. Een echt beeld van haar heb ik nog niet. Het is wel iets waar ik iedere dag aan denk: hoe gaat ons kindje eruitzien? Hoe zal ze zijn?!’
Wat verwacht je van de eerste ontmoeting?
‘Ik denk dat het behoorlijk emotioneel zal zijn. Blije emoties! En ik verwacht dat ik van blijdschap in tranen uitbarst als ik haar in mijn armen zie liggen.’
Je zei het eerder al, je bent al zo lang met z’n tweeën en straks komt daar een kleine bij. Hoe denk je dat dat gaat zijn?
‘Ik verwacht dat we super trots gaan zijn en verwacht ook veel gezelligheid. Het zal wel even wennen worden, zo’n nieuwe situatie. Vooral voor mijn partner omdat het voor hem echt nieuw is en hij nog veel moet leren over het verzorgen van zo’n klein, fragiel mensje. Ik ben heel benieuwd hoe we het zullen doen met z’n drieën. En voor die tijd genieten we nog even volop met z’n twee! We hebben nog een lang weekend weg geboekt, naar Zeeland, voor de komst van de baby.’
Is de kinderkamer al bijna klaar?
‘Ja, alhoewel de kinderkamer niet helemaal is zoals ik het wil. Omdat we volgend jaar gaan verhuizen, wil ik er niet al te veel tijd in steken. Ik probeer er het beste van te maken en zorg dat het past bij onze smaak. De kinderkamer was mijn werkkamer. Nu is het een mix van werk- en babykamer.’
Je hebt dus veel mensen met kinderen om je heen, praat je met hen ook over hoe het zal zijn?
‘Zeker. Nu gaat het nog voornamelijk over de zwangerschap. Praktische onderwerpen bespreek ik vaak met mijn zussen. Met vriendinnen gaat het wel wat dieper, maar over het ouderschap zelf hebben we het nog niet echt gehad.’
Hoe zie je de toekomst met je kindje voor je?
‘Ik verwacht veel verantwoordelijkheden, veel keuzes waar je eerst goed over na moet denken, en zie het ook echt als een leermoment voor mijzelf. Hoe ga ik als persoon groeien door het ouderschap? Ik wil haar veel meenemen op culturele uitstapjes. Haar de wereld leren kennen en haar voorbereiden op wat er komen gaat voor het moment dat ze zelfstandiger zal worden. Ik wil haar graag zo goed mogelijk helpen en bijdragen aan haar eigen ontwikkeling. Haar inspireren om het beste uit zichzelf en het leven te halen.’
Als je teruggaat naar je eigen opvoeding, wat verwacht je hieruit mee te nemen in de opvoeding van jouw kindje?
‘Er is mij veel zelfstandigheid bijgebracht en dat wil ik haar ook bijbrengen. En de cultuur die we vanuit onze ouders hebben meegekregen, willen wij ook doorgeven. Normen en waarden die ik belangrijk vind vanuit onze cultuur, zoals het vieren van de Chinese feestdagen.’
En wat juist niet? Zijn er dingen die je zelf heel anders wil gaan doen?
‘De druk om veel geld te moeten verdienen, dat hoeft van mij niet zo nodig. Ze hoeft van mij geen hoge opleiding te doen om veel geld te verdienen zodat ze later voor ons kan zorgen. Ons kindje moet doen waar zij van houdt en waar haar interesses liggen. Ik wil dat zij haar eigen leven leidt, niet leeft voor ons.’
Wat voor moeder denk je te gaan worden?
‘Een heel betrokken moeder. Dat was mijn eigen moeder niet. Zij werkte veel, met goede bedoelingen, maar had hierdoor weinig tijd voor ons. Zo is er een kloof tussen ons ontstaan. Sowieso zijn Chinese ouders van de oude generatie niet heel klef. Ik wil dat dus wel. Ik wil een moeder zijn waar haar kind op vertrouwd, een die ze alles kan vertellen.’
Hebben jullie al nagedacht over de rolverdeling in de opvoeding?
‘Niet echt eigenlijk! Ik denk dat mijn partner meer de nuchterheid en logica van het leven zal opnemen in de opvoeding, en ik meer bezig zal zijn met het creatieve en de persoonlijke groei. Daarnaast is mijn partner supergrappig en denk ik juist dat ik meer de strengere ouder zal worden. Maar ook dit blijft spannend, dus eigenlijk ben ik ook heel benieuwd!’
Denken jullie na over onderwerpen als een gender neutrale opvoeding?
‘Onbewust doen we dat nu eigenlijk al bij het kopen van babyspullen. De ‘roze voor een meisje, blauw voor een jongetje’-cultuur past ons niet. Daar kijken we helemaal niet naar. We vinden een genderneutrale opvoeding zeker belangrijk. Sowieso willen wij ons kind meegeven dat het alles kan en mag worden. Wij zorgen voor de best mogelijke basis.’
Welke boodschap wil je de lezers nog meegeven?
‘Ik heb Will Smith eens horen zeggen dat opvoeden een kwestie is van tuin versus bloem, of ‘gardener versus flower’. Hij zegt: ‘The seed already is what God designed it to be. The Gardener is not trying to make the seed become what the Gardener wants. The Gardener wants to create an environment where the seed can become what IT wants to be.’ Dat vind ik prachtig! De kern is er en wij als ouders moeten ervoor zorgen dat de omstandigheden voor het kind zo goed zijn dat zij kan bloeien in de persoon die ze uiteindelijk zal worden.’
