Hoe is dat nu, van jarenlang met z’n tweeën als verliefd stel, naar opeens samen verantwoordelijk zijn voor een dochter en binnenkort een zoon?
Nicky-Bob: ‘Het ging gewoon vanzelf. Om ons heen hadden al veel vrienden kinderen en op een dag besloten wij er gewoon voor te gaan. In mijn ogen komt alles op het juiste moment. Toen het gesprek hierover bij ons begon, stonden we er beiden positief in en zijn we meteen maar gaan oefenen, haha.’
Charlotte: ‘Ik heb altijd nog willen reizen voordat ik moeder zou worden. Op mijn dertigste heb ik mijn baan opgezegd en ben ik 3 maanden gaan reizen, waarvan 1 maand met Nicky-Bob. Eigenlijk vond ik het belangrijk om daarna eerst vastigheid te creëren. Maar uiteindelijk hadden we een ‘let’s go for it’-momentje aan de eettafel en besloten we het gewoon te gaan proberen.’
Hoe was het moment dat jullie erachter kwamen dat jullie zwanger waren?
Nicky-Bob: ’Ik weet het moment nog zo goed! Ik kwam totaal natgeregend, chagrijnig en hongerig thuis van werk. Charlotte stond thuis op me te wachten met de test die we samen zouden doen. Ik dacht nog ”Shit, straks is het raak en ben ik megachagrijnig!” En je raadt het al.. de twee streepjes kwamen niet veel later tevoorschijn.’
Charlotte: ’Voor de zekerheid hebben we een paar dagen later nóg een test gedaan. Pas toen beseften we het ons echt.’
Hoe verliep de zwangerschap?
Nicky-Bob: ‘Bij de eerste echo, toen ik de baby kon zien, besefte ik me pas echt dat ik vader zou worden. Toen ik het hartje hoorde kloppen schoot ik helemaal vol. Ik ben met alle echo’s en afspraken mee geweest, om zo veel mogelijk bij de zwangerschap betrokken te zijn. Ik raad dit alle vaders in spé aan te doen, ook al zit je er soms voor spek en bonen bij.’
Charlotte: ’Ik ben niet echt ziek geweest, heb alleen wat rugpijn gehad en de bekende zwangerschapskwaaltjes zoals misselijkheid. Verder was ik ontzettend bang dat ik door mijn zwangerschap mijn sociale leven kwijt zou raken. Ik plande mijn agenda helemaal vol. Gelukkig riep Nicky-Bob me op tijd terug.’
‘Ik was gewoon een megablije zwangere vrouw. Ik vond echt alles prachtig!’
En de naam?
Charlotte: ’We zijn een week naar Texel gegaan en hebben daar ellelange discussies gevoerd over de naam. We hebben er zelfs verschillende apps voor gedownload. Omdat Nicky-Bob visueel is ingesteld, plaatsten we de namen in designs. Je wilt toch zien hoe de naam er in combinatie met de achternaam uit komt te zien.’
Nicky-Bob: ’Ik wist altijd al dat ik een dochter zou krijgen die Sophie zou heten. En Charlotte haar tweede naam is Sophie. De designs gaven mij een beeld van hoe het eruit zou komen te zien. Iets kan immers wel lekker klinken, maar het moet er natuurlijk ook mooi uitzien. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de naam Sophie-Lena, die afgekort kan worden naar Leentje. Lekker Amsterdams.’
En hoe hebben jullie het nieuws aan de buitenwereld verteld?
Charlotte: ‘Met een hoop ballonnen met daarin de naam van onze dochter, zijn we naar onze ouders en zussen gegaan. Door de ballon lek te prikken, verrasten we hen allemaal met het nieuws.’
Nicky-Bob: ‘Onze vrienden hebben we het verteld bij ons thuis, ook een heel mooi moment.’
En toen was daar het moment… de bevalling. Hoe was dat?
Charlotte: ‘Het is een medische bevalling geworden omdat Sophie-Lena te klein bleek te zijn. We waren al in het ziekenhuis en er werd verteld dat het nog uren ging duren. Maar binnen een uur lag ik al op de bevalkamer. Het is snel gegaan en gelukkig zonder al te veel complicaties.’
Nicky-Bob: ‘Helaas moesten we na een dag thuis weer terug naar het ziekenhuis omdat Sophie-Lena geel begon te zien. Een paar dagen heeft ze onder een speciale lamp moeten liggen. Hierdoor was het moeilijker om de verbinding te maken met haar.’
Welke uitdagingen kwamen jullie tegen?
Nicky-Bob: ‘De transformatie naar ‘ouders’ zijn verliep geleidelijk. We maakten duidelijke afspraken met elkaar over wie er bijvoorbeeld wanneer ging sporten en hoe we de balans maakten tussen vrijheid en verantwoordelijkheid.’
Charlotte: ‘Ook proberen we tijd voor elkaar vrij te maken. We gaan vaker een nachtje weg samen of naar een festival. Sophie-Lena kan dan altijd bij één van mijn schoonzussen of opa en oma terecht. Naast ouders zijn we natuurlijk ook nog geliefden en dat verdient aandacht.’
Wat zijn jullie tips voor toekomstige ouders?
Beiden lachend: ’Zet alles klaar en zorg dat je huis compleet is ingericht.’
Nicky-Bob: ’Verder is het goed om een agenda bij te houden, waarin je ook me-time en you-time reserveert. Het samen ondernemen van leuke dingen is minstens zo belangrijk als het zorgen voor de baby. En onze laatste tip: als je er even doorheen zit, luister het nummer ‘Three little birds’ van Bob-Marley. Alles komt namelijk echt wel goed!’
Het is bijzonder om te zien hoe ieder zijn eigen weg naar het ouderschap bewandelt en hoeveel koppels toch ook weer dezelfde dingen meemaken. Ik ben er zelf in ieder geval klaar voor. Laat mijn kleine maar komen!
