Actrice, presentatrice en social media personality, Samantha Cherish Wielkens (34 jaar), is moeder van een dochter (5 jaar) en een zoon (1 jaar). Op een dag postte ze een oproep op Instagram met de vraag wie de kinderkleding van haar razendsnel groeiende zoon kon gebruiken. De reacties waren overweldigend. Zoveel vrouwen konden wel wat hulp gebruiken. Ze besloot het groter aan te pakken en startte ‘The Mom Buddy Movement’. De stichting brengt vrouwen die een hulpvraag hebben in contact met vrouwen die iets te geven hebben, om elkaar zo te steunen.
En toen werd ik zwanger
‘Als kind speelde ik van mij 9e tot mijn 16e op hoog niveau musical. Na mijn middelbare school deed ik een theateropleiding en kwam ik bij BNN terecht. Daar deed ik allemaal extreme dingen. Ik woonde midden in de stad, sprong de ene dag uit een vliegtuig en reed de dag erna met een auto het zwembad in. Ik leefde voor mijn carrière, maar op een gegeven moment voelde ik me ook leeg. Ik was 29 en vroeg me af wat ik eigenlijk wilde. En toen werd ik zwanger.
Tijdens mijn zwangerschap was alles een feest
Tijdens mijn zwangerschap was alles een feest. De onthulling van het geslacht en de babyshower; het was een groot spektakel. Maar toen kwam de bevalling. Het was een echte hel. Alles ging mis wat mis kon gaan. Uiteindelijk kwam mijn dochter op de wereld via een keizersnee, terwijl ik onder volledige narcose was, omdat de ruggenprik niet werkte. Toen ik wakker werd, juichte ik dat ik tante was geworden. Ik was helemaal in de war. Dagen lag ik in het ziekenhuis onder de morfine en was alles leuk en mooi, maar toen ik thuiskwam, stortte ik in. Ik voelde me doodongelukkig en kreeg een postnatale depressie.
Een postnatale depressie
Ik durfde niet alleen te zijn, kon niet slapen en alleen maar huilen. Ik voelde me heel verantwoordelijk voor mijn dochter, maar voelde tegelijkertijd alsof een kindje krijgen de verkeerde keuze was geweest. En daar schaamde ik me weer voor. Ik vroeg me af of ik de enige was die niet op een roze wolk zat net na de bevalling. Met steun van iedereen om me heen ging het langzaam beter, maar ik was echt getraumatiseerd.
Het krijgen van een kind wordt geromantiseerd
Het krijgen van een kind wordt zo geromantiseerd, maar als de baby er eenmaal is, kan je jezelf volledig verliezen. Vaak is daar weinig begrip voor. Toen ik me beter voelde, postte ik op ‘social media’ vlogs over mijn ervaringen als moeder. Met een dikke knipoog besprak ik allerlei onderwerpen, van de tantrums van mijn kind tot mijn buik die niet meer terugging naar zijn oude vorm. Ik kreeg daar zoveel reacties op. Ook van vrouwen uit culturen waar het een schande is om toe te geven dat het moederschap je zwaar valt.
The Mom Buddy Movement
Vanuit The Mom Buddy Movement brengen we daarom niet alleen moeders met elkaar in contact om spullen te delen, maar ook om elkaar te steunen. Door met elkaar te praten, of een keer iets af te spreken. Inmiddels hebben 4.000 moeders zich aan elkaar verbonden. Op deze manier probeer ik een vangnet te creëren voor moeders die het financieel zwaar hebben, of zich eenzaam en onbegrepen voelen. Je moet je als moeder ergens kunnen uiten. Het contact loopt via Facebook en Instagram. Je zoekt iemand bij jou in de buurt, die een kindje heeft dat iets ouder of jonger is dan dat van jou, zodat je spullen aan elkaar kan doorgeven. En vervolgens spreek je af. Zo ontstaan er nieuwe contacten en vriendschappen.
Zangeres Tabitha
Toen zangeres Tabitha zwanger werd, benaderden allerlei merken haar om samen te werken. Zij ontving allerlei spullen, zoals een kinderwagen, speelgoed, kleding en etenswaren. Wij mochten die spullen weggeven en met kerst hebben we daar pakketten van gemaakt, die we door heel Nederland bij moeders thuisbezorgden. Zo mooi!
Mijn droom
Mijn droom is om een online platform te combineren met fysieke locaties door het land heen, waar vrouwen naartoe kunnen komen om zich verder te ontwikkelen of om met andere moeders in gesprek te gaan. Waar mensen elkaar een zetje kunnen geven als het even niet meezit. Ik wil altijd het beste uit vrouwen halen en dat alle vrouwen winnen. Net als mijn oma.
Een echte feminist
Mijn oma was een echte feminist. Ze was onafhankelijk en sterk. Ook toen ze ernstig ziek was, liet ze zien dat je het leven moet leven, ook als het even niet zo fantastisch is. En die houding heb ik ook. Ik denk dat ik echt ontzettend veel op haar lijk.’
